W miejscu obecnie istniejącego kościoła pw. św. Jacka znajdował się staw. Z czasem miał powstać tam kryty basen kąpielowy. W ten sposób zabudowania kulturalno-rekreacyjne, czyli muszla koncertowa i lokal Neptun, zostałyby wzbogacone o obiekt sportowy. Głównym inwestorem była Kopalnia „Sośnica”. Prace rozpoczęto, jednak nie trwały one długo. W związku ze zmianami polityczno-ustrojowymi w naszym kraju po roku 1989 kopalnia wstrzymała prace związane z budową basenu (z powodu braku środków finansowych) i przekazała ten teren jako własność Skarbu Państwa.

Pierwsze starania o wybudowanie kościoła były już poczynione przez ks. prałata Jerzego Jonienca, proboszcza parafii pw. NMP Wspomożenia Wiernych, w latach 70-tych XX wieku. Władze komunistyczne kraju nie były jednak przychylne temu pomysłowi. Ks. Brunon Ploch, kolejny proboszcz pierwszej sośnickiej parafii, od roku 1986 ponownie podjął temat budowy nowej parafii. Po dwóch latach zaprzestał starań w związku z zaleceniem bp Jana Wieczorka, ówczesnego biskupa pomocniczego diecezji opolskiej. Przełomowym rokiem był dopiero rok 1996. Wtedy to bp Wieczorek, już jako ordynariusz nowo utworzonej diecezji gliwickiej, ponownie odniósł się do tematu budowy kościoła w Gliwicach-Sośnicy. Polecił on ks. Plochowi dołożyć wszelkich starań, aby rozpocząć budowę. Pierwotnie, jeszcze za czasów ks. Jonienca, obszarem branym pod uwagę przy budowie kościoła był teren, na którym dziś znajduje się Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 14, a wcześniej Szkoła Podstawowa nr 34. Jednak w połowie lat 90-tych miejscem nadającym się pod budowę kościoła okazał się teren niewybudowanego basenu krytego. Nabycie tego terenu nastąpiło dopiero 19 października 1998 roku ze względu na nieuregulowaną kwestię stanu prawnego działki.

Prace budowlane rozpoczęto w tym samym roku od zasypania ogromnego dołu, na który przeznaczono ok. 7000 ton materiałów (kamienia i pospółki). Plac pod budowę kościoła został poświęcony 4 grudnia 1998 roku. Tej ceremonii przewodniczył bp Jan Wieczorek oraz bp Franciszek Lobkovic, ordynariusz diecezji ostrawsko-opawskiej. Podczas tego wydarzenia, na teren nowej parafii górnicy przynieśli krzyż, który obecnie znajduje się przed kościołem. Pierwszy rok budowy kościoła zakończył się podjęciem decyzji o rozpoczęciu równoczesnej budowy plebanii. W drugim roku budowy kościół, jak i plebanię doprowadzono do stanu surowego.

W roku 2000 nastąpiły przygotowania do pokrycia dachem kościoła i plebanii. Najpierw w czerwcu na kościele zamontowano stalową konstrukcję, w lipcu ukończono plebanijny dach, a w październiku główny dach kościoła. 10 października, po kilku godzinach bezpośrednich przygotowań, na dachu kościoła zamontowano, ważącą 7 ton, wieżę. W grudniu przygotowywano się do pokrycia dachem niższych partii kościoła, a w grudniu – podczas łagodnej zimy – ocieplano ściany.

W roku 2001 nastąpił montaż okien oraz tynkowanie wewnętrznych części obiektów. W kolejnym roku dokładnie 27 października, bp Jan Wieczorek uroczyście wmurował kamień węgielny, a dokładniej stalową tubę, w której znajduje się akt erekcyjny kościoła św. Jacka.

Od roku 2003 trwały prace wykończeniowe kościoła. 25 marca na plebanii zamieszkał ks. Krzysztof Śmigiera i on też przejął odpowiedzialność za dalsze prace budowalne oraz spawy finansowo-administracyjne. 1 czerwca miało miejsce erygowanie nowej parafii pw. św. Jacka. Nastąpiło to podczas Mszy św. z udziałem ks. bp Gerarda Kusza. W tym samym dniu, po południu, w muszli odbył się koncert z udziałem chórów i orkiestry. Dwa tygodnie później, czyli 14 czerwca, ks. Krzysztof Śmigiera objął urząd proboszcza nowej parafii, a 17 sierpnia miał miejsce pierwszy odpust i festyn parafialny. Do końca roku 2003 wykonano jeszcze wiele różnorakich prac, np. położenie przewodów energetycznych i teletechnicznych, wodociągu, montaż nagłośnienia i oświetlenia w kościele, prace dekarskie, prace na plebanii i wiele innych.

Podobnie było w roku 2004. Prac koniecznych, choć nie tak bardzo widocznych było wiele. We wspomnianym roku zaprojektowano ogrzewanie kościoła, położono płytki podłogowe w dolnej części kościoła, a także oddano do użytku salkę pod prezbiterium. Sporo prac wykonano w kotłowni. Były także prace wokół kościoła (oświetlenie, wycinka drzew, płyty chodnikowe), jak też na plebanii i przy muszli koncertowej.

W 2006 roku parafia stała się właścicielem budynku „Neptun” i terenu wokół niego. Prace wykonane w tym roku przede wszystkim dotyczyły kaplicy dla matki z dzieckiem, a także oświetlenia, balustrad oraz inwentaryzacji i wysprzątania budynku „Neptun”.

W kolejnych latach wykonywano konieczne prace związane z budynkiem kościoła, plebanii oraz muszli koncertowej – m.in. w kościele wstawiono drewniane ławki (pierwsze pod koniec roku 2009). W 2014 roku zmienił się wystrój prezbiterium – nie tylko zostały położone płytki podłogowe, ale także zmienione zostało oblicze ściany wieńczącej wnętrze kościoła. Wokół tabernakulum „wyrosły” stopniowo schodzące się ściany, a na ich szczycie został umieszczony 5-metrowy krzyż. Kolejny rok – 2015 – był niezwykły. 24 października miało miejsce poświęcenie kościoła (zwane dawniej konsekracją). Dokonał tego ks. bp Jan Kopiec wraz z uczestniczącym w tej uroczystości ks. bp Gerardem Kuszem. Przed tym niepowtarzalnym wydarzeniem cały kościół został w środku odmalowany, dodatkowo pojawiły się kamienne obiekty liturgiczne: ambonka, ołtarz oraz chrzcielnica. Przed samą uroczystością poświęcenia kościoła odbyły się pierwsze w historii parafii misje prowadzone przez ks. Mariana Dudę.

(na podstawie Kroniki parafii św. Jacka oraz pracy p. Bernarda Dybka pt. „Historia parafii św. Jacka”)